Yaşamımız boyunca benzer nitelikte ilişki kalıplarını yinelemekteyiz. Tekrar eden bu kalıplar, kaynağını ilk ilişkilerimizden, ilk bağlılıklarımızdan alır. İlk ilişkimizdeki örüntüler bölünerek çoğalan sonraki diğer ilişkilerimizin de prototipi gibidir. Örüntüler ve kalıplar, başlangıçtan itibaren var olduğu için, bazen suyun balığa görünmez olduğu kadar görünmez olabilirler.
Psikoterapi, terapötik bir ilişkidir ve fakat bir ilişkidir. Danışanlarımız ilişkisel kalıp ve örüntülerini bu ilişkiye de getirirler. Psikoterapistler olarak, danışanlarımızın ilişki kalıplarının çekim alanına girer, onları deneyimler, içlerinde yer alır ve katılırız. Bu kaçınılmaz katılımın farkında olarak, danışanlarımızın bunları anlamalarına ve yeniden düzenlemelerine yardımcı oluruz. Bu, psikodinamik terapinin merkezinde yer alır.
Danışanların terapistleriyle birlikte seansta deneyimledikleri alan, yaşam boyu süren ilişki kalıplarını açığa çıkarır, görünmez olanı görünür kılar. Ve terapi ilişkisinde bu kalıplar tanınabilir, anlaşılabilir ve üzerinde yeniden çalışılabilir hale getirilir. Bu, psikodinamik terapinin özünde yer alır ve diğer terapi yaklaşımlarında bulunmayabilir.
Psikoterapi ilişkisi, danışanın ilişki kalıplarına ve iç dünyasına açılan bir pencere sunar. Yaşam boyu yineleyen kalıplar tanınabilir, anlaşılabilir ve bu kez yeni bir hikaye yazmak mümkün olabilir.
